Ευγένιου Αρανίτση: Εξτρεμιστές

Πηγή: Ελευθεροτυπία, 9/10/2010-αναδημοσίευση: Radical Desire

Ενα όχι και τόσο αθώο ψήφισμα για την «καταπολέμηση του εξτρεμισμού», με εισήγηση του βουλευτή Πέντρο ντε Μόρα του Λαϊκού Κόμματος της Ισπανίας, πήρε την έγκριση των σοφών της Κοινοβουλευτικής Συνέλευσης του Συμβουλίου της Ευρώπης, είτε επειδή οι τελευταίοι δεν μπήκαν στον κόπο να μελετήσουν τα άρθρα του είτε για τον λόγο ότι η ατμόσφαιρα των Βρυξελλών αποθαρρύνει τις λεπτές ποιοτικές διακρίσεις είτε διότι πίστεψαν ότι έτσι εξυπηρετούνται θετικές (για τους ίδιους) σκοπιμότητες συνδεδεμένες με το όραμα της τάξης και της ασφάλειας, των οποίων η ασφυκτική τήρηση προαπαιτείται για την χωρίς αντίπαλο κατοχύρωση της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποιημένης αγοράς.

Δεν αποκλείονται συνδυασμοί όλων των παραπάνω.

ΑΠΟ την άποψη του περιεχομένου, το ψήφισμα χρωστάει πολλά στη λογική των ελαστικών και διεσταλμένων ερμηνειών που επιτρέπουν τη διαρροή νεφελωδών εντυπώσεων περί των ορίων της ελευθερίας των πολιτών. Φέρ' ειπείν, με πρόσχημα την ανάγκη μιας στιβαρής ευρωπαϊκής νομολογίας που «θα περιορίζει ή θα απαγορεύει τις δραστηριότητες των εξτρεμιστικών πολιτικών κομμάτων», δίνεται έμφαση στην τρέχουσα οικονομική κατάσταση της Ελλάδας, καθώς και στους δείκτες φτώχειας και ανεργίας που θα ήταν, λέει, δυνατόν να λειτουργήσουν σαν εκλυτικά αίτια «διαδηλώσεων και ταραχών».

ΤΟ ΥΦΟΣ του ψηφίσματος ευνοεί όντως τη σύγκριση, αν όχι τη σύγχυση, ανάμεσα στη θεμιτή αποστροφή των πολιτών της Ευρώπης για τους εξτρεμιστές της ακροδεξιάς ή άλλους τρομοκράτες και στην προτεινόμενη ενοχοποίηση των μαζικών κινημάτων ενάντια σε βάρβαρες όψεις της παγκοσμιοποίησης. Αυτή καθ' εαυτήν η παγκοσμιοποίηση υπονοείται, εδώ, ως κάτι το μοιραίο, ένα είδος αναπόφευκτης γενικής Αλήθειας, η οποία ως εκ τούτου προηγείται όλων των νομολογιών υπό μορφή μεταφυσικού πλαισίου. Οπότε, στο εξής, κατά το ψήφισμα, εκείνος που θα ασκεί κριτική στους εκάστοτε επιβεβλημένους κοινωνικοοικονομικούς μονόδρομους θα έρχεται αντιμέτωπος με τους τοποτηρητές του Συστήματος ως «εξτρεμιστής», δηλαδή σαν «κάποιος που απορρίπτει τις βασικές αξίες και τους κανόνες του παιγνιδιού σ' ένα δημοκρατικό κράτος δικαίου... κ.τ.λ. κ.τ.λ.».

ΟΠΟΥ το νομικό παράθυρο για την ενεργοποίηση κατασταλτικών μηχανισμών ενάντια σε διαδηλώσεις, οσονδήποτε φιλειρηνικές, παραμένει διάπλατο ενόσω πολιτικοί με τη βαρύτητα, μεταφορικά μιλώντας, της Ελσας Παπαδημητρίου, που έδωσε μετά χαράς τη συγκατάθεσή της στο ψήφισμα, θα καλούνται σε κάθε περίπτωση να αποφασίσουν για το τι είναι σύμφωνο προς τους «κανόνες» ή τις «βασικές αξίες» και τι όχι. Φαντάσου τι έχει να συμβεί με τις ειδικές αξίες!